Иске Мәчәләй авылына атнасына ике тапкыр безнең табибыбыз Юрий

Валентинович Седов килеп йөри. Аның белән аралашканда, ул:

”Замана зәхмәтеннән прививка ясатучылар саны бик аз“, - ди.

Халыкта сүлпәнлек һәм битарафлык күзәтелә.

 

Дымлы, яңгырлы-карлы яз килде. Бөтен чирләр күтәрелә, халык

гаиләләре белән авырый, ә прививка ясатырга бармыйлар.

Иске Мәчәләй авылында бу зәхмәт бик күп кешене алып китте, әле

терелгәннәре дә хәлсез йөриләр.

 

Бер әби һәрвакыт: “Рамазан аенда үлсәм ярар иде“, - дип, Аллаһыдан ялварып яшәгән.

Ураза ае кергәч, авырып киткән. Үләм икән, дип куркып, дога кылган:

”Ий, Раббым, мин бит шушы Рамазан аенда димәгән идем бит”. 

Әйе, кемнең дә үләсе килми шул.

 

Иртән уянып, Аллаһының яңа бер матур көненә аяк басабыз икән, сау-

сәламәт икән, шатланып, елмаеп, “Әлхәмдүлилләһ”, - дип әйтәбез.

Бу авыруны табиблар бик тырышып дәвалыйлар, үзләре барысы да

шушы чирне кичерделәр.

 

Безнең яраткан шәфкать туташларыбыз - Рәмзия Канюкаева,

Фатыйма Уразмәтова, машина йөртүче Рафик Субеевка дога кылабыз.

Авыру килгәнче, саулыкның кадерен белергә тырышабыз.